Bee, bee, bee, kopytka niosą mnie....

Nie mogłam się oprzeć owieczce. O tej. Musiałam ją zrobić, i to szybko.
No i zrobiłam.
Robiło się ją bardzo fajnie, zwłaszcza jeśli wcześniej osłuchało się z utworem Artura Andrusa o baranku, który wstawał o poranku, potem wbiegał na polankę, śpiewając sobie tak:

"bee, bee, beee,

kopytka niosą mnieee!"

Oszaleliśmy wszyscy na punkcie tego utworu, dłubiąc owieczkę po głowie krążyło mi beczenie we wszystkich używanych przez Andrusa językach.

Owca zyskała imię Mela.
Prawdopodobnie lubi czytać, a jeśli nie lubi, to lubi Michałowe literki. Zgadywali dzisiaj oboje "jaka to literka". Po południu dziś wdrapała się na regał w poszukiwaniu czegoś ciekawego do czytania:

Kubuś Puchatek nie przypadł Meli do gustu, więc drapała się wyżej:

Tam posiedziała dłuższą chwilę, po czym zeszła jednak na dolną półkę i z samego kąta wydłubała sobie lekturę ciekawą i absorbującą każdego szanującego się zwierzaka:

Mela przypadła nam wszystkim do gustu.



A wracając na ziemię: rozliczenie roczne nadal nie zrobione.




Może Mela zrobi ;)
Pozdrawiam
Lidka